Goodmorning Colombia,

In alle rust zit ik op de douane kantoor van het internationale vliegveld in Bogota.
Gisteravond vloog een Mc Donald Douglas van Avianca Airlines hier naar toe en terwijl de 2 pitter er flink de sloffen in heeft en met gemak de Darien Gap passeert, kijk ik uit 't raampje naar het gebied dat door z'n geografie, guerrilla's en gebrek aan wegen vrijwel ondoordringbaar is. Zeker op een ruim 300 kilo zware pakezel waar ik 'n beetje mee rond toer. De Pan American highway die de verbinding tussen het Noordelijk en Zuidelijk Amerikaanse Continent moet zijn, stopt in Yaviza en is nooit verder afgemaakt.


Bogota ligt op 2800 meter boven de zeespiegel en heeft, ondanks het zicht op de maar 4,5 graden verderop gelegen evenaar een zeer fris klimaat wat op mij een Nederlandse indruk maakt. Het is herfstachtig en in de frisse ochtendgloed doet de verderop gelegen stad bijna vredig aan.
Vanuit deze enclave, zou je overigens niet zeggen dat er in Colombia onderhuids allerlei dingen gaande zijn waar een Noord Hollandse bloemkool niets van weten wil.
De guerrilla's zijn na het min of meer vast lopen van de slepende onderhandelingen actiever dan ooit en 40 % van het land valt onder hun controle.. Onder de reizigers gaan constante geruchten over ontvoeringen en losgelden. Ik vermoed ook paranoia, vooral gevoed door noord Amerikanen, maar weet niet hoe serieus de geluiden zijn.. In 2000 werd uit niet officiële bronnen vermeld dat er meer dan 3000 mensen werden ontvoerd waarvan tientallen buitenlanders.. Een macaber wereld record.
Na de glasnost en het failssement van Rusland viel de steun voor deze vaak communistische groeperingen weg. Daarmee verdwenen niet deze mensen en hun ideologieën want velen zijn van een generatie die niets anders kennen dan het guerrilla leven.
Wapens moeten betaald, eten moet er komen, harde valuta is dus vereist en de hoge losgelden voor de gegijzelden worden daar dan ook in uitgekeerd. Overigens valt er ook iets te zeggen voor hun strijd tegen de corrupte regering en zijn onderdrukkende activiteiten.
Los daarvan, althans in theorie, is dit land de grootste cocaïne producent van de wereld.. Het witte poeder, zo bekend onder de uitgaanders, ook in Nederland.. "Even m'n neus poederen schat, ben zo terug" is populairder dan ooit en door de enorme potentiële markten in West Europa en de USA is de productie en het transport niet te stoppen.
Vele miljarden werden en worden verdiend door de maffia, waarvan het Medellin kartel onder leiding van Pablo Escobar in de 80tiger jaren waarschijnlijk wel de meest beruchte en in ieder geval meest spraakmakende was.
De onverschrokken drugs baron liet geen enkel middel ongemoeid om zijn macht uit te breiden en behoorde tot de 10 rijkste mensen ter wereld. Zijn krankzinnige rijkdommen lagen verspreid over de hele aardbol in stille bankrekeningen en landgoederen.
Vrijwel de hele politiek van Colombia werd in die tijd door hem gecontroleerd en tegenwerkers werden simpelweg geëlimineerd. Regeringsleiders, rechters en soms hele families verdwenen naar onze lieve heer en de rechterlijk macht stond op de helling door verbijsterende omkoopschandalen en moordpraktijken. Om de publieke opinie te beïnvloeden liet Escobar stadions bouwen en gaf geld aan de armen.
Eind 1993 werd Pablo met medewerking van de Amerikanen na een jacht van 499 dagen dan eindelijk zelf om zeep geholpen. Tot op de dag van vandaag is zijn graf een soort bedevaartsoord en vele mensen aanbidden hem.
Door zijn dood kwam er een schijnbaar einde aan het Medellin drugskartel maar niet aan de cocaïne productie. Vele, waaronder het Cali kartel (die mede financier was van de vele honderden miljoenen verslindende jacht op Escobar) stonden te dringen om de gaten in de opengevallen markt op te vullen.
Drugs, het goedje waar ik veel over praat, is waarschijnlijk de grootste ontwrichter van onze samenleving. Hele regeringen zijn corrupt door de bizarre financiële winsten. Vele miljoenen mensen legden in de eeuwen, door corruptie, geweld en misbruik het loodje en de oplossing voor dit alles zal wel nooit naderbij komen.
De Amerikanen zijn in dit verhaal een hoofdrol speler met hun zogenaamde humanitaire drugs bestrijding en daarmee bewuste inmenging in de politiek van veel landen, om op die manier, schijnbaar legitiem en met de hand op de bijbel de wereld te controleren. Nooit wordt het gebruik van drugs bij de wortel aangepakt en gekeken naar de door opvoeding ontwrichte en verbijsterend koude individuele samenleveningen….
Om het gat in de emotionele begroting te vullen gebruiken we de tientallen drugs die onze wereld rijk is. Het is eigenlijk schrijnend om te zien dat er nog maar weinig mensen zonder kunnen.. In Panama wandelde ik overigens uren door de enorme koffieplantages en zie, op het legaal zijn na, maar weinig verschil..Verbied morgen de koffie en we hebben miljoenen potentiële junks die je autoradio jatten voor een bakkie van het zwarte goedje op de evenzo zwarte markt.. (en laten we het helemaal maar niet hebben over de beruchte tabak).



Terwijl de papieren in orde gemaakt worden zie ik met lede ogen reusachtige cumulus wolken hun best doen zo hoog mogelijk te komen en ze geven een indrukwekkend schouwspel weer van de krachtige opwaartse luchtstromen hier rond de evenaar.. De nummers van de Yamaha worden gecontroleerd door een werkelijk oogverblindend mooie douanebeambte. Ik krijg toestemming om 60 dagen door dit krankzinnige land te rijden maar betwijfel of het verstandig is zo lang te blijven… In de stromende regen rijd ik de 13 kilometer naar de stad en vind een prachtig oud koloniaal hotel voor zeggen en schrijven 5 euro….