René Bakker is 68.500 km en een wereld rijker
Van onze verslaggever
ENKHUIZEN-Wegen zonder asfalt, een spannende illegale boottocht in Colombia en de hoogte van de Andes. René Bakker (39) vergat die ervaringen van een motortocht van 14 maanden toen hij zaterdagochtend over de Houtribdijk richting Enkhuizen reed. Op weg naar huis kon hij bij verrassing zijn ouders in de armen nemen.
Remmert en Els Bakker wisten nog niet eens dat zoonlief al weer stiekem in het land terug was. Het thuisfront had een verrassing bedacht en had ze met een smoes naar wegrestaurant Checkpoint Charlie, halverwege de dijk, meegenomen. ,,Kijk nou'', zegt moeder Bakker wel drie keer achter elkaar als er plotseling een bekende motorfiets voor de ramen stopt. En als de motorhelm afgaat ziet ze de blonde kop van de 'verloren zoon' opduiken. Er zijn buiten niet zoveel woorden nodig. Wel een enkel zakdoekje.
Echt een Hollandse thuiskomst voor een globetrotter: wind en regen ontrekken het silhouet van Enkhuizen aan het zicht en nu al staat vast dat er veel is veranderd. ,,Is dat naviduct dan al klaar?'', wil René weten. Veertien maanden geleden vertrok hij op zijn 1 cylinder Yamaha vanuit New York voor een tocht dwars door de Amerika's: Canada, de Verenigde Staten, Mexico en zo door Colombia richting Chile en Argentinië. Daar stopt zijn route pas bij het einddoel, het Vuurland. Dicht bij kaap Hoorn. Vervolgens is de Bovenkarspeler aan boord van een bananenboot weer richting Spanje overgestoken. Veertien maanden solo van huis, 68.500 kilometer verder en vele avonturen rijker.
Internet
Zijn ouders horen de eerste verhalen onder de koffie gretig aan. Helemaal nieuw zijn ze niet, want Bakker heeft via Otto van der Wal zijn belevenissen bijna dagelijks via internet doorgegeven. De eigen website begon als een geintje vooraf in het café en werd een serieuze aangelegenheid. ,,Internet maakt de wereld klein'', zegt de motorrijder met een grote grijns. ,,En toch ben je af en toe heel ver weg.''
Het armste land? De Verenigde Staten, vindt de Bovenkarspeler. ,,Want daar leven de mensen echt compleet langs elkaar heen. Wat dat aangaat kunnen alle oude vooroordelen over Latijns Amerika van mij weg. Wat zijn de mensen daar aardig, ze hebben respect voor je en helpen je altijd.'' En oh ja, hij is inderdaad één keer beroofd. Dat was tijdens een wandeltocht naar een vulkaan in Guatemala. Met een Zwitserse medereiziger schrok hij zich te pletter toen er plots een gemaskerde man met twee grote zwaarden uit het oerwoud sprong. Geld of je leven! Echte West-Friese reactie: ,,ik had tien dollar bij me, maar ik gaf hem er vijf en zei dat dit alles was. Meer kreeg 'ie niet...'' De Zwitser leverde zijn horloge in.
Remmert en Els Bakker vonden de belevenissen in Colombia niet zo lollig. Soms was zoonlief wekenlang verdwenen. ,,Ik wilde perse naar een eiland waar je heel mooi kon duiken'', vertelt hij. ,,Maar de enige veerboot wilde een kapitaal voor de motor hebben. En dus heb ik clandestien een vissersbootje gevraagd me mee te nemen. Wat een duivenhok was me dat! Halverwege begaf de motor het trouwens.''
Onderdelen
Bakker als eeuwige reiziger, op zoek naar teveel spanning? ,,Welnee'', klinkt het beslist. ,,Je bent in je eentje. Lekker makkelijk. Als je zelf aardig bent, word je ook heel aardig ontvangen. En er waren altijd thuis mensen die mij op afstand konden helpen.'' Zoals met de pech toen het motorblok mankementen kreeg. Leve de reis- en kredietbrief van de ANWB: zelfs midden in Colombia worden dan de onderdelen opgestuurd.
En René Bakker en de overheden, dat klikt niet helemaal. Hij moest vanwege te hard rijden voor de rechter komen in de Amerikaanse staat Nevada. Dat heeft hij dus niet afgewacht. ,Voorlopig kan ik de VS niet meer in....'' Hij heeft eerder al vier andere motortrips over de wereldbol gemaakt. Dit was de laatste. Bakker gaat zich op en studie landmeter storten. ,,Ik zal wel aan het werk moeten'', klinkt het nuchter. ,,Na zo'n lange reis heb je vanzelf een negatief saldo.''
maandag 7 oktober 2002, 10:37
Uitgeverij Verenigde Noordhollandse Dagbladen BV