Lekker planken,
4 uur in de morgen krijgt de Yamaha een schop onder z'n achterwerk voor het 1100 kilometer lange retourtje naar Panama stad. Daar liggen eindelijk de door de ANWB verstuurde onderdelen die de remproblemen van de motor moeten oplossen, want na de halsbrekende toeren op een stijl traject in Guatemala voel ik me niet echt safe… Rustig rijden is overigens ook een oplossing maar ja… Het is stikdonker en tezamen met wat vrachtwagens rijden we onder het toezien van duizenden sterren in oostelijke richting de dageraad tegemoet.. De Carretera InterAmericana is op sommige stukken interessant met enorme "potholes" (gaten) die je pas ziet als je er met 120 doorheen ramt…
Tegen halfzeven staat er al 270 kilometer op de teller. De zon kruipt over de horizon en terwijl de pompbediende de benzinetanks vol flikkert is het tijd voor het dagelijkse fruit en lekker piesen tegen een wel erg zielig boompie…
Er komt altijd wel iemand voor een praatje, wat overigens niet veel voorstelt met mijn kleuter Spaans, maar er valt meestal wat te lachen en handenschudden is een must… Mensen kunnen zo ontzettend mooi zijn.
Om 10 uur rol ik binnen op het kantoor van koninklijk en 's werelds grootste baggerbedrijf Boskalis waar Bernard Bezemer de scepter zwaait. Na een toevallige eerdere ontmoeting heeft hij beloofd te helpen met het inklaren van de goederen.
De douane is nog al eens grillig hier en met een pakket van 40(!) kilo uit Nederland zal dat wel niet minder zijn…
Na wat telefoontjes in vloeiend Spaans lijkt de boel geregeld en kan ik opweg naar DHL op het internationale vliegveld... Met een uurtje zijn alle formaliteiten geregeld en ga ik met werkelijk een enorme doos de deur uit… Bij de terreinafgang staat ineens een knakker met pet en strepen aan een hefboom te trekken. Hij wil dat ik stop en invoerrechten betaal. De uitleg dat het spullen ter reparatie zijn helpen niets totdat hij ziet dat de brommer op een lekke achterband staat. Geluk bij een ongeluk want zonder blikken of blozen mag ik verder… Bij Boskalis word de "slof" weer eens geplakt en na een bakkie troost en 'n praatje over reizen, carričres en hoe kan het anders, baggeren, aanvaard ik om 4 uur de terugreis.
Met straffe zijwind en het krankzinnige kadootje achterop zing ik sinterklaasliedjes (hoor de wind waait door de bomen, zie ginds komt de stoomboot) en stop toevallig om precies half 7 bij hetzelfde pompstation voor hetzelfde ritueel… Mijn vracht is aanleiding voor hele gesprekken en iedereen wil weten wat erin zit en of ik er nog wel bij pas…
Mensen lijken hier nog oprecht vrolijk en in voor geintjes terwijl uit je nek lullen nog word gewaardeerd… Een blik koude spinazie, 2 krentenbollen en een paprika zijn het culinaire hoogstandje van de dag…
Onder een kraakheldere hemel en schijnsel van de knipogende maan rijd ik de laatste 270 kilometer en stap met een vreselijke houten kont uit het zadel… 11 uur en 1080 kilometer sturen… Als een blij kind snij ik de doos open en kijk verwonderd naar het vakwerk van Frank Mos, Erik Ekelmans en Kees Besseling…echt klasse.. Hiermee tover ik de brommer om tot de best remmende XTZ 660 die er bestaat en tevreden rommel ik in slaap, stiekem dromend van nieuwe reizen….