Zonder een wekker gaan m'n luiken 's morgens om 5 uur automatisch open. Ik draai nog wat onrustig in mijn kooi maar de slaap wil niet meer komen. Buiten is het nog stikdonker en een kolossale havenkraan staat nieuwsgierig door een patrijspoort naar binnen te gluren. Na een dag lossen in de haven van Cartagena ligt de Kashima Bay vele meters hoger boven de kade en is bijna klaar voor vertrek naar Italië. De voorgaande avond heb ik de Yamaha uit het plastic getrokken, de kruipolie van de schijfremmen gehaald en tot in de kleine uurtjes mijn rommel ingepakt met de afspraak dat de motor 's morgens voor dag en dauw van het dek getild zal worden. Met een halve meloen ga ik in alle rust dromend op de wc zitten en neurie een liedje. Effen douchen, tandenpoetsen en de laatste dingen in de koffers doen. Mijn versleten crosslaarzen en spijkergoed komen mopperend uit de kast maar zullen mij toch door de laatste weken heen moeten helpen.. |
14 Dagen was dit schip mijn thuis. Ik kruip door haar ruimen en over het dek, hang in de reling en masten, zit uren achtereen op de verste punt en laat de wind langs m'n oren waaien, turend over de oneindige horizon. De lange deining tilt de boeg hoog boven het water terwijl vele vliegende vissen zich, over de golven zwevend, uit de voeten maken op zoek naar veiligheid. Een enkele keer zie ik de fonteinen van rustende walvissen in de verte, angstvallig uit de buurt blijvend van de grote vrachtvaarder. Op de brug volg ik nauwkeurig de vorderingen over de Oceaan en luister nieuwsgierig naar de bemanning. |
In de donkere avonduren van de maanloze nachten is de brug een zee van knipperende lampjes, zacht-verlichte meters en draaiende radars. In de verte het schijnsel van een tanker, Venus als een lampion en de Grote Beer die eindelijk weer over de horizon komt kruipen. Het regelmatig vooruit zetten van de klok verteld dat we dichter en dichter bij het Europese continent komen en hier en daar kan ik soms lichten op de Afrikaanse, Marokkaanse en Canarische kusten zien. 's Morgens vroeg de 12de september draaien we met 22 knopen de straat van Gibraltar op en tezamen met vele schepen stomen we door de nauwe doorgang naar onze bestemmingshaven. De Engelse rots met de hoogste vuurtoren ter wereld is in nevelen gehuld en een aantal uren loodst de radar ons door de dikke mist. De stuurman tekent zijn route nauwkeurig op de kaart en controleert de GPS-en voor positie en snelheid. |