Ik lig mooi op dak in m'n onderbroek te zonnen hoor ik allemaal gegil.. Is er aan de overkant een universiteit en hangt er een hele klas vrouwelijke studenten uit het raam te fluiten en te zwaaien.. Weet ik veel.. Toch maar effen verkast. Ben tenslotte in Bolivia..
Maandag 1 juli definitief verder naar Potosi.. Lange rit van 400 kilometer over alleen maar gravel. Veel bochten en klimmen en dalen dus erg langzaam. Weet niet of ik het in 1 dag redden kan.. De bedoeling is dat de brommer overeind blijft tot het einde van de reis..
In la Paz de motor goed nalopen en dan op pad door de Amazone.. In principe staat die route nog niet helemaal vast omdat ik nog niet alle info heb over de conditie van de wegen.. Ik moet nog een beetje rond vragen..
192kb
4 juli
Locatie: Potosi
Kilometerstand: 54.495
Kwart over negen in de morgen.. Ik heb internet maar even opgezocht want het vroor dat het kraakte vannacht en vanmorgen.. Motor was 1 bonk ijs..
Gisteren de mijnen wezen bezoeken, niet normaal.. Geen foto's gemaakt want dat kon ik niet.. Daarover later meer.. Vertrek morgen, naar het schijnt via nieuwe asfalt weg met een miljoen bochten (joepie), naar de oude koloniale stad Sucre 175 kilometer verderop en veel warmer.
Blijf 3 dagen daar voor het ritueel van schrijven, sporten en ronddolen.. Daarna word het nog weer stampen over gravel naar Cochabamba waar ik zondagavond hoop te zijn..
Vervolgens wordt het nog een paar dagen koud in La Paz en rond Titicaca maar dan is het echt gebeurd en word het lekker zweten in de Amazone op weg naar Brazilië.. Ik ga de markt over om te kijken naar de prachtig kleurige bevolking en de dingen die ze aan de man brengen..
Het sneeuwt buiten pijpenstelen.. Zal mij benieuwen morgen.. Zit je op de 19de breedtegraad ingesneeuwd. Te Bedenken dat als je hier min of meer de berg af rent naar zeeniveau het 35 graden is.. Ik ga sneeuwpoppen maken met de indianen...
Hartstikke de vreselijke gruwelijke barre groeten vanuit het hoogste internetcafé ter wereld (4100 meter)..
Ik geef een ruk aan het stuur maar de koe raakt mij vol op de neus en in de zijkant. De motor slaat naar de linkerkant van de weg en het is een wonder dat er geen tegenligger is en de brommer overeind blijft.. Het beest staat de duizelen in de kant van de weg maar is na 'n minuut al weer meer geïnteresseerd in het gras wat verderop natuurlijk veel groener leek.
Een oud Indianen vrouwtje, de eigenaresse en degene die achteraf de vierpoot over de weg joeg komt in haar moedertaal (Quechua) verhalen brengen maar ik ben geschrokken en pissig en versta er geen reet van. Zij overigens van mij niet en dat is maar goed ook. De voorkant ligt in puin. De tellers staan tegen het stuur en voor de zoveelste keer trek ik een paar meter duct-tape voor een noodreparatie. Het is uiteindelijk maar 150 kilometer over een splinternieuwe asfaltweg naar Sucre maar een ongeluk zit weer eens in een klein hoekie. Achteraf liep het nog verdomd goed af en ga m'n knutselkunsten maar weer eens praktiseren.. Beetje kut is het wel…
